İKİ GÖZÜM... YİNE BİR BAHAR AKŞAMI
GÖNLÜME DOLAR HÜZÜN
SENSİZLİĞİN ACISIYLA
BAK AĞLIYOR İKİ GÖZÜM
ŞU KOSKOCA DÜNYADA
GÜLMEYECEK Mİ BENİM YÜZÜM
HİÇ AKLIMDAN ÇIKMIYOR
SENİN O BİR ÇİFT SÖZÜN
SEN KOSKOCA GÖKYÜZÜ
BENSE KÜÇÜK BİR YILDIZIM
KISKANANLAR AYIRDI BİZİ
BAK AĞLIYOR İKİ GÖZÜM
ölümüne sevmek...
bir kiz vardi
cok iyi ve cok tatliydin
bir zaman doktora gitti ve beyninde ur
oldugu cikti ve birini oyle cok seviyorduki hemde delicesine olümüne
onunla varsa yoksa onunla o ailesinin ilk goz bebegi olmasina
ramen hic sevilmemis anne babasindan ayri yasamasindan ramen birini
cok sevdi hem annesi hem babasi olmustu o el oglu cilemi hic
sevmedi hep ailesinin yaninda oldu elbette ailesinin yaninda olacak
ama o cileme yalan söylemisti bekarim seni seviyorum evlenecegim
diye a
unutacagim...zor ama seni unutacagim dilimden düsmeyen o ismini inan birdaha
anmayacagim
her taraf hatiranla dolup tassada hassretin icimi ates olup kavursada
seni unutmak gencligime mal olsada
inan bunu basaracagim ben deli gibi seviyorken cekip gittin beni
bir baskasina tercih ettin belki yasananlari unuturum ama icimden
cikaramam ki bu
IHANETINI
zamanı durdurmak...
zamanı durdurmak istiyorum
senin gözlerine bakarak
eğer gidersen gidersen uzaklara
bu can duramaz buralarda
seni düşünmek...
bu şiiri yazarken hep seni düşündüm
bir yandan ağlayıp bir yandan da yazıyorum
sevgimi sana anlatabilmek çok zor
gecemi gündüzümü hep sen kaplıyorsun
ağlıyorum çünkü sen yanımda yoksun
gözünü açtığında...
gözünü açtığında belki beni bulamayacaksın
seni bıraktığımı düşüneceksin belki
ama şunu asla unutma
ben seni varlığımda da çok sevdim yokluğumda da hep seveceğim